Wiele wskazuje na to, iż na północny wschód od leżącego na Zaporożu miasta-twierdzy Hulajpole, rosyjskie Zgrupowanie „Wschód” dowodzone przez generała Andrieja Iwanajewa rozerwało front.
W cieniu bitwy o Pokrowsk, rosyjskie Zgrupowanie „Wschód” mozolnie, ale konsekwentnie, spychało wojska ukraińskie na zachód od miasta Wielka Nowosiołka. Ok. miesiąc temu Rosjanie odrzucili Ukraińców za rzekę Janczur. Na prawym jej brzegu ciągnie się prawie jednolity pas zabudowy większych i mniejszych wsi, tworząc swoistą „wiejską aglomerację”. Największe z nich, Pawliwka i Uspieniwka, posłużyły za bazę do budowy przez ukraińskie wojska inżynieryjne i saperów rejonów umocnionych. Rzeka stała się rubieżą ukraińskiej oborny, w oparciu o którą, oraz zbudowane fortyfikacje, starali się zatrzymać wojska rosyjskie.
9 listopada 2025, żołnierze rosyjskiej 37 Samodzielnej Brygady Strzelców Zmechanizowanych z 36 Armii Ogólnowojskowej zdobyli ostatnią z owych wsi – Rybne. Bataliony ukraińskiej 110 Brygady Zmechanizowanej odeszły na zachód, a Rosjanie przeszli do pościgu. 10 listopada posypały się informacje i materiały OSINT, wskazujące na rozerwanie frontu ukraińskiego.
7 listopada oddziały rosyjskiego 218 Gwardyjskiego Pułku Pancernego 127 Dywizji Strzelców Zmechanizowanych przy wsparciu 60 Brygady Strzelców Zmechanizowanych z 5 Armii Ogólnowojskowej, po dwóch tygodniach ciężkich walk, zdobyły rozległą miejscowość Uspienovka, jak i fortyfikacje Uspienowskiego Rejonu Umocnionego. Broniące się bataliony ukraińskiej 260 Brygady Obrony Terytorialnej i batalion z 142 Brygady Zmechanizowanej wycofały się na nowe rubieże obrony.
Rosyjski 218 Gwardyjski Pułk Pancerny przeszedł do pościgu i wdarł się do leżącej o 5 km dalej wsi Solodkie . Na rosyjskich pancerniaków już po południu 8 listopada spadł kontratak ukraińskiej 105 Brygady Obrony Terytorialnej. W tej sytuacji dowództwo rosyjskiej 5 Gwardyjskiej Armii Ogólnowojskowej poprosiło o wsparcie samolotów 11 Armii Lotniczej i ta serią uderzeń bombowych, wykonywanych przez bombowce taktyczne Su-34 dzięki bomb szybujących naprowadzanych satelitarnie, zdziesiątkowała kontratakujących Ukraińców.
Dodatkowo czołgistów 218 Gwardyjskiego Pułku Pancernego w szturmie na Sołodkie wsparli gwardziści z 394 Gwardyjskiego Pułku Strzelców Zmechanizowanych siostrzanej 127 Dywizji Strzelców Zmechanizowanych, co rozstrzygnęło starcie na korzyść Rosjan. 10 listopada rano wieś była w rękach rosyjskich i zaprezentowano film z rosyjskimi flagami w różnych zabudowaniach pozwalających na geolokację.
Równolegle, trzeci pułk 127 Dywizji Strzelców Zmechanizowanych (114 Pułk Strzelców Zmechanizowanych) również przeszedł do natarcia i zdobył wieś Nowoje, odrzucając bataliony ukraińskiej 260 Brygady Obrony Terytorialnej na zachód, do wsi Rivnopoil. 5 Gwardyjska Armia Ogólnowojskowa w ciągu 3 dni przełamała front 20 Korpusu Armijnego w pasie 20 km, na głębokość 10 km.
Sukces wojskom rosyjskim zapewnił huraganowy ogień wspierającej nacierające pułki 127 Dywizji Strzelców Zmechanizowanych, 305 Brygady Artylerii.
Co istotne, Rosjanie w pasie natarcia zdobyli panowanie w powietrzu tzw. „małego lotnictwa”, czyli dronów. Rosyjscy operatorzy dronów obezwładnili stanowiska operatorów dronów ukraińskich, dodatkowo na których „polowały” śmigłowce szturmowe Mi-28NM dzięki rakiet Ch-39 (LMUR „izdiele-305”). Nie bez znaczenia było silne wsparcie 11 Armii Lotniczej i znacząca przewaga liczebna atakujących wojsk rosyjskich.
Generał Iwanajew postępuje zgodnie z zasadami sztuki wojennej, manewr, koncentracja sił i środków na odcinku przełamania, zaskoczenie i atak ze wsparciem artylerii, lotnictwa i dronów. Dowództwo ukraińskie na odcinku na wschód od Hulajpola, czyli 20 Korpus Armijny wydaje się, iż straciło kontrolę nad własnymi jednostkami i wdarł się tam chaos.
Dowództwo ukraińskie wyższego szczebla skierowało tu rezerwy, wprowadziło do walki 122 i 105 Brygady Obrony Terytorialnej i pilnie podchodzi jeszcze 23 Brygada Gwardii Narodowej. Jednak brak koordynacji nie pozwolił póki co na stabilizację linii frontu.
Generał Iwanajew w wyłom dokonany przez pułki 127 Dywizji Strzelców Zmechanizowanych może rzucić II rzut 5 Armii, w postaci 60 i 57 Brygad Strzelców Zmechanizowanych.
Na prawym skrzydle 37 Samodzielną Brygadę Strzelców Zmechanizowanych z 29 Armii Ogólnowojskowej może wesprzeć 5 Gwardyjska Samodzielna Brygada Pancerna, będąca w odwodzie Zgrupowania Wschód.
Wydaje się, iż mimo jesiennej razputicy, rosyjskie kolumny pancerno-zmechanizowane pod osłoną dronów wyjdą niebawem na obrzeża strategicznie bardzo ważnego miasta Hulajpole od strony, od której się nikt z obrońców i fortyfikatorów się nie spodziewał, bo od północno-wschodniej.
Póki co, żołnierze rosyjscy z Dalekiego Wschodu prą na zachód, a generał Andriej Iwanajew ewidentnie roluje front na Zaporożu.
Krzysztof Podgórski
